Spółka komandytowa – podatki do urzędu skarbowego

Przyszli przedsiębiorcy coraz częściej wybierają jako formę prowadzenia działalności spółkę komandytową. Wynika to z jej struktury, która pozwala na obniżenie odpowiedzialności części wspólników. Ponadto, podatki w spółce komandytowej wydają się bardzo korzystne. Sprawdź, jak wygląda kwestia opodatkowania w spółce komandytowej.

Spółka komandytowa – cechy charakterystyczne

Kodeks spółek handlowych przypisuje spółkę komandytową do spółek osobowych.  O jej osobowym charakterze przesądza względnie trwały skład osobowy, duże znaczenie osobistych cech wspólników oraz brak odrębnych organów prowadzących sprawy spółki.

Spółka komandytowa to firma, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik (komplementariusz) odpowiada bez ograniczenia, a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Co istotne – spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej, więc nie jest osobą prawną. Ma to istotne znaczenie, jeżeli mówimy o podatkach w spółce komandytowej.

Spółka komandytowa – podatki

Jak już wspomnieliśmy, spółka komandytowa nie jest osobą prawną, nie musi więc płacić podatku CIT. W spółce komandytowej podatki płacą jej wspólnicy, dlatego ważne jest czy są nimi osoby fizyczne, czy prawne.

Osoby fizyczne uwzględniają przychody i koszty spółki komandytowej w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT). Osoby prawne – analogicznie opłacają podatek dochodowy od osób prawnych (CIT).

Jak wyliczyć podatek PIT, jeżeli jestem wspólnikiem spółki komandytowej?

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają uzyskane przez podatnika w danym roku dochody.

Wyjątek stanowią dochody, które ustawa wyłącza z opodatkowania – np. niektóre świadczenia rodzinne, różne rodzaje odszkodowań itd. Cały katalog takich wyłączeń można znaleźć w artykułach 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Inne przepisy tej same ustawy wyodrębniają źródła dochodów. Jest to o tyle istotne, że przypisanie do konkretnego źródła przychodów wpływa na dalsze skutki podatkowe.  Np. osoby, które czerpią dochody z hodowli ziemniaków rozliczają się inaczej niż te, które zarabiają jako wspólnicy spółek prowadzących działalność pozarolniczą.

Idąc tym tropem, uznaje się, że przychody związane z działalnością spółki komandytowej wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki. Tę zasadę stosuje się również do rozliczania kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym, każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza podatek dochodowy.

Wspólnicy na bieżąco rozpoznają przypadające na nich przychody i koszty podatkowe i w rezultacie odprowadzają podatek PIT. Końcowego rozliczenia dokonują w swoim rocznym zeznaniu podatkowym. 

Liniowo czy na zasadach ogólnych?

Wspólnik spółki komandytowej może opłacać podatek:

• liniowo,
• wg skali podatkowej (zasady ogólne).

Są dwa sposoby na wpłacanie zaliczek na podatek dochodowy:

• miesięcznie – do 20. dnia miesiąca następnego (np. za luty 2020 trzeba odprowadzić do 20 marca 2020 r.),
• kwartalnie – do 20. dnia miesiąca następującego po zakończeniu kwartału. Za pierwszy kwartał (styczeń, luty marzec) trzeba odprowadzić zaliczkę do 20 kwietnia, drugi kwartał (kwiecień, maj, czerwiec) do 20 lipca, trzeci kwartał (lipiec, sierpień, wrzesień) do 20 października, a czwarty kwartał (październik, listopad, grudzień) do 20 stycznia następnego roku.

Podatek liniowy

Wielu wspólników spółek komandytowych decyduje się na opodatkowanie dochodów według 19% stawki. Niska i stała stawka podatku to dwie największe zalety przemawiające za tym wyborem. Podstawą opodatkowania jest dochód.

Wspólnik spółki wpłaca zaliczkę na podatek dochodowy stanowiącą 19% dochodów.

Podatek na zasadach ogólnych

Wspólnik opłaca zaliczkę na podatek, poczynając od miesiąca, w którym dochody podatnika przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku. Należna zaliczka to różnica między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

W sytuacji, gdy należna zaliczka nie przekracza 1 000 zł, wspólnik nie musi jej odprowadzać do urzędu skarbowego.